امروزه با پيشرفت روزافزون علم وفناوري در جهان و تغييــرات شــتابان و شــگرف در حوزه‌هــای گوناگون اقتصادی سیاســی، اجتماعــی، فناورانه و زیســت محیطی، عدم قطعيت و افزایش ســطح خطرپذیــری از مهمتریــن دشــوار ها و موانع پيشروي تصميم¬گيرندگان در ســطوح سازمانی و ملی براي اتخاذ تصميم¬هاي مناســب در حوزه های گوناگون راهبردی و عملیاتی اســت. كسب آمادگي مناسب براي رویارویی با اين شرايط پرمخاطره و هزينه بر، كه گاه جبران زمان و زيان هاي اقتصادي برخاسته از آن براي سازمان ها و کشور ها را دشوار و حتی ناشدنی می سازد، مطالعه آينده، شناســايي و تعيين آينده هاي ممكن، انتخاب آینده مطلوب و تدويــن برنامه براي حركت پايدار سازمان و جامعه در راه دســتيابي به اهداف را به عنوان روشي كارآمد در مديريت جامعه ساخته اســت، تا آنجا كه  آینده پژوهی(آینده‌نگری و آينده‌نگاري) از جمله مهمترین و كارآمدترين ابزارهای ساخت راهبردهاي بلندمدت و تدوين سياست¬هاي سازمانی و ملي براي دستيابي به اهداف سياسي- اقتصادي، پايداري و رفاه اجتماعي و سطح مطلوب از فناوري تبدیل شــده است